Likdoorn versus voetwrat
In veel opzichten lijken likdoorns en wratten op elkaar. Ze zien er enigszins hetzelfde uit en bestaan beide uit een verdikking van de huid, vooral door eeltvorming en dode huidcellen. Toch zijn er duidelijke verschillen waarmee we likdoorns kunnen onderscheiden van voetwratten.
Ontstaan van een likdoorn
De likdoorn is een sterk verhoornd deel aan de voet, meestal ringvormig met een klein, diep middelpunt. Dit middelpunt wordt geleidelijk gevormd door druk op dat betreffende huiddeel. De druk wordt veroorzaakt door schoeisel, naadje in de schoen, los stiksel van een sok/steunkous, overgewicht of afwijkijkingen aan de stand van botten in de voeten/tenen. Vaak is er een combinatie van tenminste 2 van deze factoren aanwezig. De likdoorns kunnen zowel aan de voetzool (hak, voorvoet, teengewrichten) als op de strekzijde van de voet gelokaliseerd zijn (teengewrichten). Ook kunnen likdoorns tussen 2 tenen ontstaan wanneer 2 tenen door standafwijkingen of knellend schoeisel tegen elkaar aangedrukt worden. Dit type likdoorn is meestal zacht maar zeker niet minder pijnlijk.
Ontstaan van een voetwrat
Wratten worden veroorzaakt door het Humaan Papilloma virus (HPV-virus). Een virus is een stukje genetisch materiaal dat zich voedt en voortplant door gebruik te maken van een levende gastheer-cel. Net als bij alle andere soorten virussen zijn wratten besmettelijk. Wanneer de omstandigheden voor een wrat gunstig zijn (weke huid en wondjes) kan het virus naar een andere gastheercel uitbreiden. De incubatietijd, de tijd die verloopt tussen een besmetting en het ontstaan van een wrat kan wel 3 tot 6 maanden of zelfs langer bedragen. Door te krabben of beschadiging van de huid kan het virus zich verspreiden in de omgeving en er kunnen ‘dochterwratjes’ of satelliet-wratten ontstaan. Ook als de huid wat verweekt is zoals na de sauna of het zwembad of na sporten kan er door het op blote voeten lopen eenvoudig een besmetting ontstaan. Over het algemeen zullen voetwratten (zeker bij jonge kinderen) vanzelf verdwijnen door een afweerreactie van het immuunsysteem tegen het virus. Het is echter niet te zeggen hoelang dit duurt. Bij jonge kinderen is het meestal binnen een jaar maar op latere leeftijd is 5 tot 10 jaar niet ongebruikelijk.
